Όταν μέσα σε δέκα μήνες έχεις αλλάξει πέντε προπονητές, είναι λογικό το ίδιο το ποδόσφαιρο να σε τιμωρεί και να χρειάζεσαι χρόνο για να παρουσιάσεις και πάλι ένα σύνολο με βασικές αρχές, σταθερότητα και ταυτότητα πάνω στο χορτάρι. Το άθλημα έχει κάποιους κανόνες.
Όταν τους σέβεσαι προοδεύεις, όταν δεν τους σέβεσαι, κάνεις κύκλους γύρω από τον εαυτό σου. Τόσο απλά. Αυτό, προφανώς, αποτελεί ευθύνη της διοίκησης του συλλόγου που λαμβάνει τις αποφάσεις για τους προπονητές και την γενικότερη ποδοσφαιρική κουλτούρα που… αγνοείται.
Η παραπάνω πρόταση αποτελεί ”κριτική”, η κριτική γίνεται με όρους ποδοσφαιρικούς στο πρώτο αθλητικό σάιτ της χώρας και όχι με όρους καφενείου, κατάρες και ισοπεδωτισμό.
Στη φετινή σεζόν όλο το ανάθεμα έπεσε πάνω στον Ντιέγκο Αλόνσο που μπορεί να μην πετάχτηκε στην ποδοσφαιρική… πυρά για να καεί(παραλίγο), αλλά απολύθηκε, έχοντας κι αυτός την δική του ευθύνη για την εικόνα του Παναθηναϊκού, μέσα σε πολλές και υπαρκτές δικαιολογίες.
Δεν τον άντεξε το σκοινί των αποτελεσμάτων, υπομονή δεν υπάρχει από κανέναν, οπότε επέστρεψε στην Ουρουγουάη. Μια χαρά. Έπειτα έχουμε τους διαιτητές.
Στην Ελλάδα η ήττα της πρεμιέρας ήρθε με αντικανονικό γκολ, στο αιώνιο ντέρμπι το… επιθετικό ριμπάουντ του Ρέτσου δεν δόθηκε πέναλτι, χθες το βράδυ στη Σουηδία το δεύτερο γκολ της Τζουργκάρντεν ξεκινά από φάουλ στον Φώτη Ιωαννίδη. Ωραία.
Φταίνε και οι διαιτητές, λοιπόν.
Επειδή είναι της μόδας και πουλάει, να βάλουμε και τους δημοσιογράφους που φταίνε λες και αποφασίζουν και διοικούν εκείνοι ή λες και τόσα χρόνια δεν έχουν ειπωθεί όλα όσα έπρεπε να ειπωθούν για μια σειρά από καταστάσεις. Φταίνε, λοιπόν, και οι δημοσιογράφοι. Τέλεια.
Παρένθεση: Ο μόνος που δεν φταίει και δεν βρέθηκε ούτε ένας να του ζητήσει μια συγγνώμη για το χάλι της Στοκχόλμης, ήταν ο κόσμος της ομάδας, αυτοί οι 1.500 που ξόδεψαν ένα σκασμό λεφτά για να βρεθούν στις κερκίδες και να βιώσουν ένα ντροπιαστικό ευρωπαϊκό αποτέλεσμα.
Από κει και πέρα, οι χρυσοπληρωμένοι άσοι της ομάδας δεν φταίνε ποτέ; Δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για το χάλι του Παναθηναϊκού μέχρι στιγμής στη σεζόν; Η διοίκηση, ο προπονητής ή οι διαιτητές… εξαφανίστηκαν από το γήπεδο το βράδυ της Πέμπτης στη Στοκχόλμη; Ποιός υποτίμησε τον αντίπαλο, όπως είχαν υποτιμήσει και την Μπόρατς Μπάνια Λούκα; Ποιός είχε εικόνα μπλαζέ λες και φορούσε την φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης και αντίπαλος ήταν κανένα χωριό από την Ανδαλουσία;
Από τα ατομικά λάθη ποιών ο Παναθηναϊκός έχανε 4-0 από την Τσέλσι στο ΟΑΚΑ στο 60′; Από την έλλειψη συγκέντρωσης και την εμφάνιση προχειρότητας στις τελικές προσπάθειες ποιών, ο Παναθηναϊκός είναι η έβδομη πιο άστοχη ομάδα σε όλη την Ευρώπη; Ποιός έκανε την Καλλιθέα να μοιάζει με… Μπαρτσελόνα εκείνο το βράδυ στη Λεωφόρο;
Kάποια στιγμή στερεύουν τα άλλοθι και ξεπροβάλλουν οι ευθύνες. Έφυγε και ο Αλόνσο που… δεν τον καταλάβαιναν και τώρα, τι;
Οι οργανωμένοι ζητούν την αποχώρηση του μεγαλομετόχου, ο Τύπος ισοπεδώνει τον προπονητή, οι διαιτητές δίνουν κι αυτοί με τις αποφάσεις τους ακόμη ένα άλλοθι και κατά έναν μαγικό τρόπο οι παίκτες αυτής της ομάδας είναι πάντα στον… αφρό. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Λες και είναι όλα καλά. Σαν να μην παίζουν εκείνοι στο χορτάρι.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, των πλέον ακριβοπληρωμένων αθλητών της τελευταίας δωδεκαετίας με συμβόλαια εκατομμυρίων ευρώ, βρίσκεται μετά από τρεις αγωνιστικές στο Conference League στη 31η θέση, καθώς απέτυχε να νικήσει τα ”μεγαθήρια” από την Μπάνια Λούκα και το Τζουργκάρντεν ενώ διασύρθηκε εντός έδρας από την Τσέλσι.
Στο πρωτάθλημα οι ίδιοι έχουν τον Παναθηναϊκό σε δέκα αγωνιστικές, να μετρά 4 νίκες, 4 ισοπαλίες και 2 ήττες. Στο –5 από τον πρωτοπόρο Άρη, έχοντας πάρει 16 από τους 30 βαθμούς που διεκδίκησαν.
Το χάιδεμα από την διοίκηση της ΠΑΕ δεν μπορεί να συνεχιστεί, καθώς θα ”ποτίσει” στο εσωτερικό της ομάδας το ”δεν τρέχει τίποτα, όλα καλά” μετά από κάθε αγωνιστική αποτυχία. Στον ΠΑΟΚ, στην ΑΕΚ, στον Ολυμπιακό με σωστό ή λάθος τρόπο, υπάρχει αντίδραση μετά από άθλιες εικόνες πάνω στο χορτάρι. Στον Παναθηναϊκό;
Στο τέλος της ημέρας μεγάλα παιδιά είναι, ένα σκασμό λεφτά παίρνουν, ποδοσφαιρική ποιότητα διαθέτουν, ας βγάλουν στον αγωνιστικό χώρο προσωπικότητα(όσοι έχουν) και αντίδραση, ώστε ο Παναθηναϊκός να μπει δυνατά στην διεκδίκηση του τίτλου και να κάνει το αυτονόητο στα τρία ματς που έμειναν στο Conference League.
Παίζοντας σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, όμως, λες και βρισκόμαστε στα καλοκαιρινά φιλικά ή καταρρέοντας μετά από κάτι που μπορεί να στραβώσει, το Τριφύλλι δεν θα σηκώσει κεφάλι μέσα στην χρονιά και θα βρεθεί νωρίς εκτός στόχων.
Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Για το φινάλε κάποιες επισημάνσεις:
- Κάποια στιγμή θα πρέπει να παίξει ο Μάγκνουσον. Είναι ήδη 14 μήνες έξω, αποτελεί έναν πολύ καλό κεντρικό αμυντικό, μπορεί να δώσει λύσεις και ανασταλτικά και δημιουργικά. Δεν θα βγει όλη η σεζόν με Ίνγκασον και Γεντβάι(κάκιστοι αμφότεροι χθες) και εναλλακτική τον Σένκεφελντ. Θες εκεί κάτι πολύ πιο ποιοτικό, θες ανταγωνισμό. Το παιχνίδι με την Λαμία ίσως είναι μια ευκαιρία για τον Ισλανδό να παίξει(αν είναι υγιής) αλλά και για τον Παναθηναϊκό να ενεργοποιήσει κάποιον που μπορεί να αποτελέσει εσωτερική μεταγραφή.
- Η μέχρι τώρα εικόνα του Αράο στη φυσική του θέση θα έπρεπε να προβληματίζει σχετικά με την ανανέωση του συμβολαίου του το προσεχές καλοκαίρι και όχι να προκαλεί σιγουριά παραμονής.
- Στη διακοπή του πρωταθλήματος, θα αναφερθούμε και στην μεγάλη εικόνα. Για ακόμη μία φορά τα τελευταία χρόνια. Έχει χαθεί το μέτρημα. Όμως κάθε φορά η ανάλυση για τις δομές, την οργάνωση, την φιλοσοφία και την κουλτούρα, είναι δυστυχώς επίκαιρες, καθώς όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Είναι λογικό κι επόμενο να κυνηγάς με λύσσα τον τίτλο αλλά οι πιθανότητες αυξάνονται όταν πηγαίνεις από σίγουρους ποδοσφαιρικούς δρόμους.
