Γράφει ο Ιωάννης Διαγόρα Καμπούρης
Τέως Αντιδήμαρχος
Στον πλανήτη όπου οι ισχυροί παίζουν σκάκι με τα έθνη σαν πιόνια, η πρόσφατη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν έστειλε το μήνυμα με κεφαλαία γράμματα: Η Ευρώπη εξευτελίζεται, η Ουκρανία υποδουλώνεται. Δεν χρειάζεται να είσαι γεωπολιτικός αναλυτής για να το δεις· αρκεί να μην φοράς τις ροζ παρωπίδες των Βρυξελλών ή των λιλιπούτειων κρατών που παριστάνουν τα «κυρίαρχα».
Ο Τραμπ βλέπει την Ευρώπη σαν κακομαθημένο συγγενή που ζει εις βάρος των ΗΠΑ. Το ΝΑΤΟ το θεωρεί μπαρ όπου όλοι πίνουν, αλλά μόνο οι Αμερικανοί πληρώνουν. Ο Πούτιν, από την άλλη, γελάει κάτω απ’ το μουστάκι του βλέποντας μια Ευρώπη διχασμένη, εξαρτημένη από το ρωσικό αέριο και ανίκανη να υπερασπιστεί τα σύνορά της.
Η συνάντησή τους ήταν μοιρασιά πίτας χωρίς να ρωτηθούν οι ιδιοκτήτες. Η Ουκρανία θα βρεθεί το πρώτο θύμα – «πουλημένη» πίσω από κλειστές πόρτες με αντάλλαγμα εμπορικές διευκολύνσεις και ενεργειακές μπίζνες. Η Ευρώπη, δε, περιορίζεται σε tweets, δηλώσεις και συνόδους, χωρίς ούτε άμυνα, ούτε κοινή φωνή, ούτε οικονομική συνοχή. Ένας γίγαντας με πήλινα πόδια, ένα κοπάδι πρόβατα που περιμένει τον λύκο.
Η μόνη διέξοδος είναι η πραγματική ενοποίηση. Όχι οι μισές λύσεις και τα παζάρια, αλλά εκλογή Ευρωπαίου προέδρου από 450 εκατ. πολίτες, με πραγματική νομιμοποίηση και εξουσία. Όχι διορισμοί σε κλειστά δωμάτια με αντάλλαγμα καρέκλες και επιδοτήσεις.
Προϋπόθεση; Ένα Σύνταγμα που θα ορίζει κοινή εξωτερική πολιτική, στρατό και οικονομική διακυβέρνηση. Αλλιώς, θα μείνουμε να μαλώνουμε για ψίχουλα προϋπολογισμού και θέσεις γραφειοκρατών.
Η Ευρώπη χρειάζεται κάτι παραπάνω: κοινή παιδεία. Όλα τα παιδιά, από νηπιαγωγείο μέχρι πανεπιστήμιο, να μαθαίνουν δύο γλώσσες – την εθνική και μία πανευρωπαϊκή – και μια κοινή ιστορία, από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο έως τον Β΄ Παγκόσμιο. Για να αποκτήσει ταυτότητα και όχι απλώς να μοιράζει επιδοτήσεις.
Οι αυτοκρατορίες του Πούτιν και του Ερντογάν χτίζονται με βία. Η Ευρώπη πρέπει να χτιστεί με το όπλο της δημοκρατίας: την εκχώρηση μικρομεσαίας κυριαρχίας για τη συγκυριαρχία σε μια ισχυρή υπερδύναμη.
Η συνάντηση Τραμπ – Πούτιν δεν ήταν απλή χειραψία· ήταν καμπανάκι. Ή οι Ευρωπαίοι παίρνουν το άλμα προς τα εμπρός με Σύνταγμα και Πρόεδρο που θα τους εκπροσωπεί, ή θα μείνουν να φυλάνε το μουσείο της Δύσης ενώ οι άλλοι μοιράζουν τα εκθέματα. Ο χρόνος τελειώνει.
