Ο Ιούδας, λέει η παράδοση, είχε την «ευγενία» να αποχωρήσει αμέσως μετά το Μυστικό Δείπνο. Πρόδωσε, αλλά τουλάχιστον δεν έκατσε να χαρεί το γλυκό.
Η σημερινή κυβέρνηση, όμως, όχι μόνο έχει καθίσει στο τραπέζι της εξουσίας, αλλά δείχνει διάθεση να μείνει μέχρι να γλείψει και το τελευταίο κουτάλι από την κρέμα.
Η εικόνα είναι απλή: μια χώρα που ασφυκτιά από ακρίβεια, από νοσοκομεία χωρίς γιατρούς, από σχολεία με ελλείψεις, κι όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε ιδιωτικό δείπνο προνομιούχων.
Ενώ ο λαός μετράει τα ψιλά για να πληρώσει το ρεύμα και το ενοίκιο, οι «άριστοι» απολαμβάνουν το κρασί της εξουσίας, συνοδεία των γνωστών «επενδυτών» και «ημετέρων». Προεκλογικά, μας μίλησαν για μεταρρυθμίσεις, για αξιοκρατία, για ψηφιακό κράτος. Μετεκλογικά, είδαμε ρουσφέτια, σκάνδαλα, παρακολουθήσεις, και μία πρωτοφανή αλαζονεία που κάνει τον Ιούδα να μοιάζει σχεδόν με… gentleman.
Γιατί, αν εκείνος άφησε πίσω του τριάντα αργύρια, οι δικοί μας αφήνουν πίσω τους μια χώρα εξαντλημένη, με διαλυμένους θεσμούς και κοινωνία στο χείλος της παραίτησης. Η κυβέρνηση αυτή δεν πρόδωσε απλώς – το έκανε με στόμφο, με κυνισμό, και κυρίως με παραμονή στο τραπέζι της εξουσίας χωρίς ίχνος συστολής. Στην πολιτική, η πραγματική προδοσία δεν είναι η μία κίνηση πίσω από τις πλάτες του λαού.
Είναι η καθημερινή κοροϊδία, η μόνιμη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η απαξίωση των πολιτών. Ο Ιούδας, έστω, σηκώθηκε κι έφυγε. Αυτοί εδώ έχουν αποφασίσει να μείνουν μέχρι να τελειώσουν και το επιδόρπιο.
Το ερώτημα είναι: πόσο ακόμη θα τους αφήνουμε να τρώνε εις βάρος μας;
