Μετά από μήνες εγκατάλειψης και σιωπής, ο Δήμος Ρόδου και η ΔΕΡΜΑΕ αποφάσισαν να… θυμηθούν το Πάρκο του Ροδινιού, ξεκινώντας με καθυστέρηση τις εργασίες αποκατάστασης.
Οι ζημιές που άφησε πίσω της η κακοκαιρία “BORA” δεν ήταν ούτε μικρές, ούτε ξαφνικές.
Οι λίμνες, τα μονοπάτια, τα πρανή και οι υποδομές ρήμαζαν όλο αυτό το διάστημα, χωρίς να δίνεται καμία ουσιαστική απάντηση στους πολίτες.
Η εγκατάσταση του εργολάβου, που τώρα παρουσιάζεται ως “σημαντική εξέλιξη”, στην πραγματικότητα έπρεπε να είχε γίνει εβδομάδες – αν όχι μήνες – νωρίτερα. Τα πρώτα βήματα, όπως καθαρισμός φερτών υλικών και «ευταξία του χώρου», είναι απλώς τα αυτονόητα, όχι άξια πανηγυρισμών.
Η διοίκηση της ΔΕΡΜΑΕ και η Δημοτική Αρχή διαφημίζουν την πρόθεσή τους για «οικολογική αποκατάσταση» και «σεβασμό στη φυσική ισορροπία του χώρου», όμως οι κάτοικοι γνωρίζουν πολύ καλά πώς συνήθως καταλήγουν αυτές οι «ευγενείς» εξαγγελίες: σε πρόχειρα έργα, με μικρή διάρκεια και αμφίβολη ποιότητα.
Το Πάρκο του Ροδινιού, ιστορικός και πνευματικός πνεύμονας της Ρόδου, αφέθηκε στην τύχη του μέχρι να φτάσει σε σημείο εγκατάλειψης.
Τώρα, με επικοινωνιακές κινήσεις, επιχειρείται να καλυφθεί η χρόνια αδιαφορία. Όμως οι πολίτες βλέπουν, θυμούνται και κρίνουν.
Η «επιστροφή» του Ροδινιού στους δημότες δεν είναι χάρη – είναι υποχρέωση.
Και ήρθε πολύ αργά.
