Η χθεσινή συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Αντώνη Σρόιτερ αποτελεί μνημείο πολιτικής ασέβειας και προκλητικότητας. Ο Πρωθυπουργός της χώρας εμφανίστηκε χωρίς ίχνος συγκίνησης, με αλαζονικό ύφος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Αντί να εκφράσει μεταμέλεια, προχώρησε σε μια ακόμη επικοινωνιακή παράσταση, στην οποία κυριάρχησαν οι υπεκφυγές, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η μετακύλιση ευθυνών.
Το έγκλημα των Τεμπών: Δύο χρόνια μετά και ακόμη ψάχνουμε την αρχή
Ο κ. Μητσοτάκης τόλμησε να ισχυριστεί ότι η υπόθεση των Τεμπών «φτάνει στο τέλος της». Πώς ακριβώς, όταν δεν έχει γίνει καν η αρχή; Πώς μπορούμε να μιλάμε για «κάθαρση» όταν:
- Τα πρώτα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας παραμένουν φαντάσματα όσον αφορά το τι μετέφεραν.
- Δεν υπάρχει ούτε ένα βίντεο από τις 40 κάμερες ασφαλείας στα κρίσιμα λεπτά πριν και μετά τη σύγκρουση, όπως και την ώρα που φορτώνανε την εμπορική αμαξοστοιχία.
- Η κυβέρνηση έσπευσε να μπαζώσει την περιοχή μέσα σε λίγες ημέρες, ξοδεύοντας εκατομμύρια ευρώ για «έργα καθαρισμού» που κάθε άλλο παρά διαφανή ήταν.
15 δισεκατομμύρια για τους σιδηροδρόμους, αλλά ζητάμε κι άλλα;
Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να πείσει το κοινό ότι δήθεν πήγε στην Ευρώπη να ζητήσει οικονομική ενίσχυση για τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων. Ο κ. Μητσοτάκης, όμως, ξεχνάει ότι η Ελλάδα είχε ήδη λάβει 15 δισεκατομμύρια ευρώ για τους σιδηροδρόμους πριν την τραγωδία των Τεμπών. Πού πήγαν αυτά τα χρήματα;
- Ο ίδιος ισχυριζόταν πως η εμπορική αμαξοστοιχία δεν είχε εύφλεκτα υλικά.
- Τα πορίσματα από την ανάλυση δείχνουν το ακριβώς αντίθετο.
- Τώρα ξαφνικά αποδέχεται ότι «μάλλον» υπήρχε εύφλεκτο υλικό.
Με λίγα λόγια: Φασκεί και αντιφάσκει, πετώντας το μπαλάκι στην Hellenic Train, σαν να μην είναι η κυβέρνηση αυτή που εποπτεύει τους σιδηροδρόμους.
Απαξίωση της ελληνικής νοημοσύνης και πολιτική αναλγησία
Η υποκρισία κορυφώθηκε με το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιοποιήθηκε. Ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε ενοχλημένος, λέγοντας ότι «είναι απάνθρωπο να ακούνε οι γονείς τα τελευταία λόγια των παιδιών τους».
Μισό λεπτό κύριε Μητσοτάκη…
Οι ίδιοι οι γονείς το δημοσιοποίησαν, γιατί δεν αντέχουν άλλο την κοροϊδία.
Αν ήταν απάνθρωπο να ακούγεται, πόσο απάνθρωπο ήταν να συμβεί;
Αντί να ζητήσει μια πραγματική συγγνώμη, γελούσε ειρωνικά, λέγοντας ότι «αυτές τις πληροφορίες είχε».
Δύο χρόνια αυτές τις πληροφορίες του έδιναν; Ποιος του τις έδινε; Και γιατί δεν άλλαξε τους συνεργάτες του αν αποδείχθηκε ότι τον παραπληροφορούσαν;
Μυστικές ταφές και η ξαφνική αλλαγή αριθμού νεκρών
Μια ακόμη βόμβα που έριξε ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξη ήταν η παραδοχή ότι δεν θα μάθουμε ποτέ πόσοι ήταν οι νεκροί στα Τέμπη, επειδή «έγιναν ολοκαύτωμα».
Ας θυμηθούμε όμως:
Μέχρι πέρυσι ορκιζόταν ότι οι νεκροί είναι 57.
Ξαφνικά δηλώνει ότι τελικά δεν ξέρουμε πόσοι ήταν, γιατί το τρένο είχε γίνει «φούρνος».
Πώς γίνεται ο ηγέτης ενός κράτους να εμφανίζεται ανενημέρωτος σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα;
Ο γνωστός αποπροσανατολισμός: «Δεν φταίω εγώ, φταίνε οι άλλοι»
Όπως σε κάθε σκάνδαλο, ο Πρωθυπουργός δεν ανέλαβε καμία ευθύνη.
Αντίθετα, φρόντισε να πετάξει το μπαλάκι παντού:
✔ Στον σταθμάρχη.
✔ Στην Hellenic Train.
✔ Στην πυροσβεστική.
✔ Στο Ανακριτικό της Πυροσβεστικής.
✔ Στην αντιπολίτευση που «εργαλειοποιεί τον πόνο».
Η πραγματική ερώτηση είναι: Την πολιτική ευθύνη ποιος την αναλαμβάνει;
Στη διάρκεια της συνέντευξης, ο Αντώνης Σρόιτερ δεν δίστασε να επισημάνει ότι υπάρχει κύκλωμα πίσω από τη μεταφορά των παράνομων υλικών.
Και πώς αντέδρασε ο Πρωθυπουργός;
Γέλασε ειρωνικά όταν αναφέρθηκε στο ψέμα για τα εύφλεκτα υλικά.
Δεν ζήτησε ούτε ένα «συγγνώμη». Και σε όλα θα αποφανθεί ελληνική δικαιοσύνη, όπως δεν γίνεται εδώ και δυο χρόνια φυσικά.
Ένας ηγέτης που δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη ούτε για τα ίδια του τα λόγια, δεν μπορεί να ηγηθεί.
Από την πολιτική ανεπάρκεια στην ανθρώπινη αναισθησία
Ο Πρωθυπουργός δεν έκανε καμία αυτοκριτική. Αντίθετα, συνέχισε την πολιτική του υποτίμησης της ελληνικής κοινωνίας, πιστεύοντας ότι μπορεί να καλύψει την αλήθεια με επικοινωνιακά τρικ. Κύριε Πρωθυπουργέ, αποδεχτείτε επιτέλους ότι υπάρχει ποινική εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Εσείς ο ίδιος δεν ασκήσατε την εποπτεία που όφειλε να έχει η κυβέρνησή σας, επιτρέψατε σε άτομα όπως ο κ. Καραμανλής να τοποθετούν ανθρώπους σε θέσεις-κλειδιά με μοναδικό κριτήριο τον τόπο καταγωγής τους και όχι την ικανότητά τους.
Έχετε σαφή πολιτική ευθύνη. Σταματήστε να αποποιείστε των ευθυνών σας και να αποπροσανατολίζετε τον κόσμο με κούφιες δηλώσεις.
Η υποκριτική επίκληση στο Μάτι: Η εργαλειοποίηση του πόνου όταν σας βολεύει
Ο Πρωθυπουργός τόλμησε να επικαλεστεί την τραγωδία στο Μάτι, ισχυριζόμενος ότι η Νέα Δημοκρατία δεν εργαλειοποίησε τον πόνο των πολιτών.
Αλήθεια, κύριε Μητσοτάκη;
Δεν ήταν η Νέα Δημοκρατία που είχε στήσει ολόκληρη πολιτική καμπάνια πάνω στην τραγωδία του Ματιού;
Δεν ήταν τα στελέχη της κυβέρνησής σας που ζητούσαν παραιτήσεις και χαρακτήριζαν εγκληματίες τους τότε κυβερνώντες;
Δεν ήταν η κυβέρνησή σας που απαξίωνε την προσπάθεια της προηγούμενης διακυβέρνησης, μόνο και μόνο για να κερδίσει πολιτικά οφέλη;
Σήμερα, η ίδια τακτική αποφυγής ευθυνών συνεχίζεται. Όταν η τραγωδία δεν αφορά τη δική σας κυβέρνηση, τότε φταίνε όλοι οι άλλοι. Όταν όμως η ευθύνη βαραίνει εσάς, τότε ξαφνικά η εργαλειοποίηση του πόνου γίνεται «ανήθικη».
Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης έφτασε στο σημείο να αφήσει να εννοηθεί ότι για το Μάτι «δεν αντέδρασε τόσο έντονα ο κόσμος», γιατί δεν εργαλειοποίησαν τον πόνο.. Αυτό δείχνει μόνο ένα πράγμα: Πλέον, οι πολίτες έχουν ξεπεράσει τα όρια της αγανάκτησης. Δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία, δεν υπάρχει άλλη συγχώρεση για κανένα έγκλημα.
Η σύγκριση με την παραίτηση του Σέρβου Πρωθυπουργού: Ένα ακόμα ψέμα
Ο κ. Μητσοτάκης υποβάθμισε ακόμα και την έννοια της παραίτησης, όταν αναφέρθηκε στην περίπτωση του Σέρβου Πρωθυπουργού, ο οποίος παραιτήθηκε μετά από μια τραγωδία. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ωστόσο, έσπευσε να μειώσει τη σημασία της πράξης αυτής, λέγοντας ότι η παραίτηση έγινε επειδή ήταν «διακοσμητικός».
Αλήθεια, κ. Μητσοτάκη,
Αν η παραίτηση ενός ηγέτη μετά από μια τραγωδία είναι ασήμαντη, τότε τι σημασία έχει η θέση σας;
Μήπως τελικά η πολιτική ευθύνη δεν σας αφορά ποτέ και για τίποτα;
Μήπως ο λόγος που δεν παραιτηθήκατε είναι επειδή δεν αντιλαμβάνεστε καν το κόστος των εγκληματικών παραλείψεων της κυβέρνησής σας;
Αυτή η τοποθέτηση αποδεικνύει κάτι ακόμα πιο βαθύ:
Έχουμε ξεφύγει από το πολιτικό επίπεδο και έχουμε φτάσει στο ανθρώπινο.
Και εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα σε εσάς και τον ελληνικό λαό.
Ο τρόπος που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται μια τραγωδία είναι εντελώς διαφορετικός από τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται η κοινωνία.
Γιατί η κοινωνία πονεί, αγανακτεί και διεκδικεί δικαιοσύνη.
Ενώ η κυβέρνησή σας προσπαθεί μόνο να συγκαλύψει και να ξεπλύνει τις ευθύνες της.
