Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι το κλίμα στην Ευρώπη γίνεται όλο και πιο βαρύ για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του
«Εν τω μεταξύ, ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα. Πρώτον, ένα τεράστιο σκάνδαλο υποκλοπών, μετά η συγκάλυψη ενός καταστροφικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος, και τώρα ένα μεγάλο σκάνδαλο με αγροτικές επιδοτήσεις της ΕΕ. Και όπως πάντα μηδενική λογοδοσία, μηδενική διερεύνηση. Οι οπαδοί του και ο ίδιος πάντα τη βγάζουν καθαρή. Χάρη σε πληρωμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφους (η τέταρτη εξουσία), χάρη στον έλεγχο της Δικαιοσύνης στην Αθήνα (η τρίτη εξουσία), χάρη στην κοινοβουλευτική του πλειοψηφία (η δεύτερη εξουσία)».
Με αυτό τον τρόπο περιγράφει η γερμανική εφημερίδα μεγάλους κύρους και αναγνωσιμότητας Die Tageszeitung ή “taz” όπως συνήθως αναφέρεται, τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Λίγες μέρες νωρίτερα το Politico είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τον τίτλο “Greece’s Mitsotakis blocks probe into ministers over massive EU farm funds fraud” (Ο Μητσοτάκης της Ελλάδας μπλοκάρει την έρευνα σε βάρος υπουργών για μια μεγάλη απάτη με αγροτικές επιδοτήσεις της ΕΕ).
Προηγήθηκαν των άρθρων αυτών και αρκετών άλλων με παρεμφερές περιεχόμενο σε έγκριτα ξένα Μέσα, τα εξής: το γεγονός ότι καμία ουσιαστική διερεύνηση δεν έγινε για τις υποκλοπές, οι τεράστιες διαδηλώσεις για τα Τέμπη – που στα μάτια των Ευρωπαίων, και όχι μόνο, ήταν και εμφανώς αντικυβερνητικές διαδηλώσεις – και φυσικά το γεγονός ότι πολύ απλά η πλειοψηφία της Βουλής αποφάσισε ότι δεν πρέπει να ελεγχθούν ποινικά οι υπουργοί που εμπλέκονται στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Όλα αυτά διαμορφώνουν στην Ευρώπη την εικόνα μιας χώρας όπου δεν ισχύουν πλήρως οι κανόνες του κράτους δικαίου, όπου η κυβέρνηση αρνείται να λογοδοτήσει και οχυρώνεται πίσω από τις συνταγματικές και νομοθετικές προβλέψεις που εξασφαλίζουν τελικά τη μη ευθύνη των υπουργών, όπου πλευρές της ενημέρωσης χειραγωγούνται και όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από μεγάλη ελπίδα της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, σήμερα αρχίζει και γίνεται μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές επισφάλειες.
Και μην βιαστείτε να πείτε ότι φαινομενικά μια χαρά τα πάει με τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – ιδίως όταν δεν φέρνει και καμία σοβαρή αντίρρηση στην κυρίαρχη «συναίνεση» –, γιατί το κύρος μιας χώρας και μιας κυβέρνησης δεν μετριέται έτσι. Για να το πω διαφορετικά: και ο Βίκτορ Όρμπαν την ψήφο του μια χαρά ξέρει και τη διαπραγματεύεται μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όμως όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι πραγματικό κύρος δεν έχει.
Το να μην έχει κύρος μία χώρα στην Ευρώπη, σημαίνει, από ένα σημείο και μετά ότι θα έχει προβλήματα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Θα είναι συχνά στο στόχαστρο ελέγχων, θα συναντά προβλήματα στο να πάρει τις επιδοτήσεις που χρειάζεται, και θα αισθάνεται διαρκώς «ριγμένη» στη μοιρασιά. Και ακόμη και εάν εξακολουθήσει να μπορεί να διαπραγματεύεται την όποια βαρύτητα της ψήφου της, πάλι αυτό θα έχει όρια.
Υποθέτω ότι στην κυβέρνηση όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται. Πιθανώς σε αυτή τη φάση, που η σκέψη του κυβερνητικού επιτελείου κατά βάση καθορίζεται από την αντίληψη ότι παραμένουν «κυρίαρχοι του παιχνιδιού» εξαιτίας της κατάστασης της αντιπολίτευσης, να πιστεύουν ότι μπορούν να αντέξουν για ένα διάστημα να είναι ένα από τα «μαύρα πρόβατα» της Ευρώπης.
Όμως, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι αυτό θα μπορέσει να είναι ένα «βιώσιμο σενάριο» για πολύ καιρό. Όπως έχω ξαναγράψει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η δική του εκδοχή διακυβέρνησης έχουν χάσει πια την εμπιστοσύνη όχι μόνο της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και κρίσιμων οικονομικών και κοινωνικών ελίτ που σε μια προηγούμενη περίοδο είχαν στηρίξει τις διακηρύξεις του για «επιστροφή στην κανονικότητα». Τώρα φαίνεται ότι ολοένα και περισσότερο χάνουν την εμπιστοσύνη και των ευρωπαϊκών θεσμών (και κυβερνήσεων), ακόμη και εάν αυτό δεν παίρνει ακόμη πιο εμφανείς μορφές.
Πράγμα που σημαίνει ότι ούτως ή άλλως, ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και εάν προσπαθήσει να αξιοποιήσει τον πραγματικό έλεγχο που έχει ακόμη σε κρίσιμούς «αρμούς της εξουσίας».
