Κολυμβητήριο Ιαλυσού: Από τη λήθη στην πολιτική ατζέντα
Άμεση αντίδραση της δημοτικής αρχής Κολιάδη μετά την κοινοβουλευτική ερώτηση του Β. Υψηλάντη και το ρεπορτάζ της «δ»
Άμεση ήταν η αντίδραση της δημοτικής αρχής Κολιάδη, μετά το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «Δημοκρατικής» για το εγκαταλελειμμένο Δημοτικό Κολυμβητήριο Ιαλυσού, που εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες παραμένει βυθισμένο στη σκόνη και στη σιωπή.
Μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος, ο βουλευτής Δωδεκανήσου της Νέας Δημοκρατίας και κοσμήτορας της Βουλής, Βασίλης Υψηλάντης, κατέθεσε κοινοβουλευτική ερώτηση προς τους αρμόδιους υπουργούς, ζητώντας την επανένταξη του έργου σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα.
Την Κυριακή, ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξανδρος Κολιάδης, συνοδευόμενος από τον πρόεδρο της ΔΕΡΜΑΕ και αντιδήμαρχο Ιαλυσού Βαλάντη Λάμπη και την πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Ιαλυσού Αγνή Μ. Καραβόλια, επισκέφθηκε τον χώρο του κολυμβητηρίου. Σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, δεσμεύτηκε ότι το έργο «θα ολοκληρωθεί».
Αξίζει να σημειωθεί πως το θέμα δεν έχει τεθεί ποτέ σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου, γεγονός που πολλοί αποδίδουν σε επικοινωνιακή κίνηση έπειτα από την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος και την ενδεχόμενη εμπλοκή της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Ένα έργο–σύμβολο εγκατάλειψης
Το Δημοτικό Κολυμβητήριο Ιαλυσού θεμελιώθηκε την 1η Ιανουαρίου 2005, με προϋπολογισμό 1.240.000 ευρώ, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ελλάδα 2004». Σχεδιασμένο με ολυμπιακές προδιαγραφές, επρόκειτο να αποτελέσει κέντρο ναυταθλητισμού και χώρο διεθνών διοργανώσεων.
Μέχρι το 2009 είχαν απορροφηθεί 930.000 ευρώ, όμως με τη διοικητική συνένωση των δήμων (Καλλικράτης) το 2010, το έργο βυθίστηκε στη στασιμότητα. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες ένταξης σε προγράμματα όπως ο «Φιλόδημος Ι» ή το ΠΔΕ, ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Το 2023 απεντάχθηκε οριστικά από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, λόγω αδράνειας των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Ρόδου.
Σήμερα, το έργο θυμίζει ερείπιο: ξηλωμένες εγκαταστάσεις, κατεστραμμένα αποδυτήρια, σκουπίδια και γκράφιτι. Δίπλα σε έναν σύγχρονο βρεφονηπιακό σταθμό και τον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων, το κουφάρι του κολυμβητηρίου στέκει ως μνημείο διοικητικής ανεπάρκειας και πολιτικής αδράνειας.
Όπως ανέφερε και το άρθρο της «δ», η μοναδική ελπίδα αναβίωσης του έργου φαίνεται να βρίσκεται στη βούληση του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γιώργου Χατζημάρκου, ο οποίος έχει αποδείξει στην πράξη την ικανότητά του να ολοκληρώνει «παγωμένα» έργα.
Παράλληλα, εξετάζεται ακόμη και η νομική δυνατότητα διοικητικής αποβολής του Δήμου Ρόδου από την έκταση, η οποία ανήκει στην Περιφέρεια από το 2011, λόγω μη τήρησης του σκοπού παραχώρησης.
Η κοινοβουλευτική παρέμβαση Υψηλάντη
Στην ερώτησή του, ο κ. Υψηλάντης υπογραμμίζει ότι «η ολοκλήρωση του Δημοτικού Κολυμβητηρίου Ιαλυσού αποτελεί προτεραιότητα για την ανάπτυξη του υγρού στίβου στη Ρόδο, που στερείται ανάλογων υποδομών».
Καλεί τους υπουργούς Εσωτερικών και Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού να εξετάσουν την επανένταξη του έργου σε νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, ώστε «η Ρόδος να αποκτήσει επιτέλους στέγη για τους αθλητές της κολύμβησης και της υδατοσφαίρισης».
Η παρέμβασή του επανέφερε στο προσκήνιο ένα έργο που για πολλούς αποτελεί σύμβολο θεσμικής αδράνειας και χαμένων ευκαιριών.
Είκοσι χρόνια μετά τη θεμελίωσή του, η Ρόδος παραμένει χωρίς λειτουργικό κολυμβητήριο, την ώρα που μικρότερα νησιά, όπως η Κάλυμνος, διαθέτουν σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Η πρόσφατη κινητοποίηση μπορεί να δώσει νέα ώθηση, ωστόσο οι πολίτες περιμένουν πράξεις, όχι υποσχέσεις. Όπως σημειωνόταν και στο αρχικό ρεπορτάζ της «Δημοκρατικής», το κολυμβητήριο της Ιαλυσού δεν είναι απλώς ένα έργο που “κόλλησε”, αλλά μια συλλογική ήττα που συμβολίζει τη χαμένη σχέση της τοπικής αυτοδιοίκησης με την ευθύνη, το όραμα και την αξιοπιστία απέναντι στους πολίτες της.
