Γράφει ο Ανδρέας Σπυρόπουλος*
Η πορεία προς το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ σημαδεύτηκε από μια σειρά ανοιχτών, δημοκρατικών και ουσιαστικών προγραμματικών συζητήσεων σε κάθε περιφέρεια της χώρας. Τα Περιφερειακά Συνέδρια που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ δεν αποτέλεσαν απλώς μια εσωκομματική διαδικασία, αλλά μια συνειδητή πολιτική πράξη επανασύνδεσης με την κοινωνία. Μια πράξη που επιβεβαιώνει ότι η πολιτική δεν μπορεί να ασκείται ερήμην των πολιτών, αλλά οφείλει να συνδιαμορφώνεται μαζί τους, εκεί όπου παράγεται η ζωή, η εργασία και η ανάπτυξη.
Από την Ήπειρο έως την Κρήτη και από τη Θράκη έως τα νησιά του Αιγαίου, το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να ακούσει. Να συνομιλήσει με εκείνους που βιώνουν καθημερινά τις προκλήσεις της περιφέρειας: τους αγρότες, τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης, τους επαγγελματίες και τους κοινωνικούς φορείς. Οι φωνές αυτές δεν καταγράφηκαν απλώς, αλλά ενσωματώθηκαν στον πυρήνα της πολιτικής μας πρότασης.
Η επιλογή του διαλόγου «στην πηγή» των προβλημάτων συνιστά μια ουσιαστική τομή στον τρόπο άσκησης πολιτικής στην Ελλάδα. Σε μια εποχή όπου ο δημόσιος λόγος συχνά εξαντλείται σε επικοινωνιακές διακηρύξεις, το ΠΑΣΟΚ επανέφερε στο προσκήνιο την πολιτική ως συλλογική διαδικασία. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής αποτυπώθηκε ξεκάθαρα: οι προτάσεις που παρουσιάστηκαν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης αποτελούν προϊόν κοινωνικής διαβούλευσης και όχι γραφειοκρατικής απομόνωσης.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική ουσίας, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εμφανίζεται ανίκανη να κατανοήσει τις ανάγκες της περιφέρειας. Η λεγόμενη περιφερειακή της πολιτική παραμένει αποσπασματική, επιφανειακή και αναποτελεσματική.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ένα ακόμη επί διακυβέρνησης ΝΔ, ανέδειξε με τον πιο σαφή τρόπο την αδιαφάνεια και την ανεπάρκεια στη διαχείριση κρίσιμων πόρων για τον πρωτογενή τομέα — έναν τομέα που θα έπρεπε να αποτελεί εθνική προτεραιότητα. Η βαθιά κρίση στον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο αντικατοπτρίζεται στις μαζικές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Οι άνθρωποι του πρωτογενούς τομέα βιώνουν όχι μόνο την οικονομική απαξίωση του επαγγέλματός τους, αλλά και τη συνολική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στην περιφέρεια.
Την ίδια στιγμή, η συστηματική συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, όπως το κλείσιμο υποκαταστημάτων των ΕΛΤΑ, αποκαλύπτει την πλήρη αδιαφορία της κυβέρνησης για τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών της περιφέρειας.
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι και η υποβάθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία αποτυπώθηκε ξεκάθαρα και στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ στην Αλεξανδρούπολη. Με διαδοχικές νομοθετικές παρεμβάσεις, το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη αποψιλώνει δήμους και περιφέρειες από αρμοδιότητες και πόρους, μετατρέποντας την Αυτοδιοίκηση —θεμέλιο της δημοκρατίας και της συμμετοχής— σε εκτελεστικό μηχανισμό της κεντρικής εξουσίας. Αντί για αποκέντρωση και ενίσχυση της λογοδοσίας, επανέρχεται ο συγκεντρωτισμός και η ανασφάλεια.
Απέναντι σε αυτή τη φθορά, το ΠΑΣΟΚ προτάσσει ένα διαφορετικό μοντέλο πολιτικής: μια Ελλάδα της συμμετοχής και της εμπιστοσύνης. Μια χώρα όπου η ανάπτυξη δεν αποτελεί προνόμιο των λίγων, αλλά δικαίωμα όλων· όπου η κοινωνία των πολιτών δεν είναι διακοσμητική, αλλά ουσιαστικός συνδιαμορφωτής πολιτικών· όπου οι τοπικές κοινωνίες δεν αγνοούνται, αλλά αποτελούν τη βάση μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας.
Τα Περιφερειακά Συνέδρια απέδειξαν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν περιορίζεται στην κριτική, αλλά επαναθεμελιώνει τον τρόπο με τον οποίο παράγεται πολιτική: από τη βάση προς την κορυφή, με γνώση, συνέπεια και σεβασμό. Και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό μήνυμα αυτής της πορείας — ότι η πολιτική αξιοπιστία δεν χτίζεται με εξαγγελίες, αλλά με παρουσία, διάλογο και σχέδιο.
Σε μια εποχή γενικευμένης απαξίωσης, το ΠΑΣΟΚ υπενθυμίζει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος: ο δρόμος της δημοκρατίας με περιεχόμενο, της πολιτικής με αξίες και μιας Ελλάδας που ακούει, κατανοεί και σχεδιάζει για όλους.
Ο Ανδρέας Σπυρόπουλος είναι Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής.
