Αρχές της δεκαετίας του 70 μέσα στη Χούντα και ο κόσμος κάνει ουρές στο «Ροντέο», μια μπουάτ σ΄ένα υπόγειο της οδού Ιουλιανού για να δει τον Σαββόπουλο. Το in κάνει μια αναδρομή σ΄εκείνη την εποχή αλλά και στη σχέση του Νιόνιου με τον Χατζιδάκι.
«Τι να σου πω τώρα; Οι ουρές τότε ήταν μεγάλες. Φαντάσου κατεβαίναμε με τον ηλεκτρικό ως τη Βικτώρια και προχωρούσε λεφούσι στο δρόμο για να φτάσουμε σ’ εκείνο το υπόγειο της Ιουλιανού, να δούμε τον Σαββόπουλο. Μέσα στη Χούντα, όλα αυτά, αλλά δεν μας ένοιαζε, εμείς θέλαμε να τον ακούσουμε».
Όαση στη Χούντα
Η κυρία Μάγδα ανήκει στη γενιά του Πολυτεχνείου. Μεγάλωσε και με τον Διονύση Σαββόπουλο και ακούγεται αρκετά σοκαρισμένη στο τηλέφωνο όταν της μεταφέρω τα νέα του θανάτου του. Αντιδρά λες κι έχασε κάποιον μακρινό συγγενή ή έναν παλιό, καλό φίλο που είχε χρόνια να δει, ωστόσο διατηρεί απ’ αυτόν όμορφες αναμνήσεις.
Γι’ αυτή τη γενιά και κυρίως τ΄αριστερά παιδιά, ο Σαββόπουλος ήταν μια πραγματική όαση. Εντάξει υπήρχε ο Μίκης που ήταν ο βασικός εκπρόσωπος στο πολιτικό τραγούδι της εποχής, ωστόσο ο «Νιόνιος» ως νεότερος μιλούσε περισσότερο στην καρδιά της νεολαίας και το έκανε με διαφορετικό τρόπο. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε που τον είχαν χαρακτηρίσει από νωρίς ως τον τροβαδούρο της εποχής, τον Μπομπ Ντίλαν.
«Ήταν οι στίχοι του, η μουσική του, αλλά νομίζω κυρίως οι στίχοι εκείνοι που μας σημάδεψαν», θυμάται η κυρία Σοφία. «Εντάξει, ήταν μια εποχή που υπήρχε απίστευτη λογοκρισία και κάθε τι το ανατρεπτικό στη μουσική η γενικότερα στην Τέχνη, κοβόταν από τη Χούντα. Κι έχεις τον Σαββόπουλο που έχει ήδη κυκλοφορήσει «Το Φορτηγό», το «Περιβόλι του Τρελού» και κυρίως το «Βρώμικο Ψωμί» κι έχει κάνει πάταγο. Ε, δεν ήταν και λίγο πράγμα να τραγουδάς για το Κιλελέρ μέσα στη Χούντα».
Αντίσταση
Ρωτάω την κυρία Μάγδα αν υπήρχε φόβος σαν πήγαιναν στο Ροντέο. «Είμασταν τόσο νέοι και τόσο άφοβοι. Νομίζω ότι είχαμε την αίσθηση ότι πηγαίνοντας στον Σαββόπουλο κάναμε κάποιου είδους αντίσταση στη Δικτατορία. Και αρκεί να σου πω ότι δεν πηγαίναμε μόνο Αριστεροί να τον ακούσουμε, έρχονταν και άλλοι, δημοκράτες βέβαια αλλά όχι απαραίτητα Αριστεροί».
Ο κύριος Αντώνης ήταν επίσης ένας από τους θαμώνες στο «Ροντέο». Του ζητώ να μου εξηγήσει το γεγονός ότι η Χούντα επέτρεπε στον Σαββόπουλο να τραγουδά. «Αρκετές φορές έκαναν ντου οι ασφαλίτες στο μαγαζί. Μη νομίζεις πως δεν ζήσαμε τέτοια. Από την άλλη επειδή ο Νιόνιος δεν ήταν ενταγμένος επίσημα στην Αριστερά, ήταν ας πούμε «ημιπαράνομος», για τις Αρχές, τον άφηναν να τραγουδάει. Μην ξεχνάς επίσης ότι έκανε μεγάλο γκελ στη νεολαία τότε, είχε μεγάλη πέραση. Οπότε, αυτό ήταν κάτι που μετρούσε στο καθεστώς, και ειδικά τότε που είχε αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα και να έχει φθορά».
Αναρχική προσωπικότητα
Αριστερός ο κύριος Αντώνης, θυμάται στα χρόνια της Αλλαγής τις οικογενειακές εκδρομές με το αυτοκίνητο, όπου στο κασετόφωνο όλη η οικογένεια θ΄άκουγε και θα τραγουδούσε Σαββόπουλο. Η χαρά αυτή θα κρατήσει για χρόνια, σαν μια παλιά καλή κολόνια, θα κλονιστεί σε μεγάλο βαθμό αργότερα, όταν οι Αριστεροί θα αισθανθούν προδομένοι από την πολιτική στάση που κράτησε ο Νιόνιος σε διάφορα θέματα.
«Εμένα δεν μου έκανε εντύπωση αυτή του η συμπεριφορά», θα πει ο κ. Αντώνης. «Εξάλλου, όπως είπα και πριν και οφείλω να του δώσω αυτό, ο Σαββόπουλος ουδέποτε εντάχθηκε στην Αριστερά και ουδέποτε το έπαιξε Αριστερός. Πούλαγε μια πιο αναρχική προσωπικότητα και δήλωνε κομματικά ανένταχτος. Μετά, όταν πέρασαν τα χρόνια το γύρισε εντελώς, αλλά τι να πεις. Εμείς ζήσαμε δύσκολες μέρες συντροφιά με τα τραγούδια του».
Η σχέση με τον Χατζιδάκι
Σαββόπουλος και Μάνος Χατζιδάκις είχαν μια πολύ αμφιλεγόμενη σχέση που πέρασε από πολλές εντάσεις, μέχρι τη στιγμή που ο πρώτος ζήτησε δημόσια συγγνώμη για τη συμπεριφορά του στον δεύτερο. Η αρχή είχε γίνει με τον στίχο του Σαββόπουλου «Χατζιδάκια ‘μ, Θεοδαράκια ‘μ, εσείς τρώνε και πίνετε κι εμένα με τρώει η αρκούδα» ενώ την περίοδο που ο «Νιόνιος» παρουσιάζει την εκπομπή «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι», κάνει ένα σχόλιο για τον Χατζιδάκι και για το πρόβλημα που είχε να πει το «ρ».
Θα ακολουθήσει μια οργισμένη επιστολή του Χατζιδάκι στην «Ελευθεροτυπία» με την οποία θα απαγορεύσει στον Σαββόπουλο να πει τραγούδια του και να χρησιμοποιεί τη μουσική του. Η ένταση θα κρατήσει για κάποια χρόνια, μέχρι τη στιγμή που ο Σαββόπουλος θα βγει δημόσια και θα ζητήσει συγγνώμη απ’ τον Χατζιδάκι.
«Ήμουν αγενής. Εν ονόματι της ανεξαρτησίας του πνεύματος και της νεότητος, το ’παιξα αφ’ υψηλού και «εναλλακτικός», ενώ τον θαύμαζα και είχα μεθύσει από τη χαρά που το όνειρό μου να τον συναντήσω γινόταν πραγματικότης», θα εξομολογηθεί χρόνια αργότερα ο Σαββόπουλος σε συνέντευξή του στο Βήμαgazino το 2012.
