Είναι γνωστό σε όλους και κυρίως στους ενοίκους του Μαξίμου πως από τον προηγούμενο Φεβρουάριο η κυβέρνηση δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Ήταν, με κάποιο τρόπο, το σημείο μηδέν ή αλλιώς το σημείο καμπής, όταν δύο εκδηλώσεις μαζικής διαμαρτυρίας για τα Τέμπη και τους χειρισμούς της κυβέρνησης αιφνιδίασαν άπαντες στο επικοινωνιακό επιτελείο Μητσοτάκη.
Δεν είναι λίγο πράγμα, δύο χρόνια μετά την τραγωδία και αφού προηγουμένως είχαν προηγηθεί οι εκλογές του 2023 στις οποίες η ΝΔ κατήγαγε θρίαμβο έναντι των αντιπάλων της, να βγαίνουν εκατομμύρια κόσμου σε όλη τη χώρα και να διαμαρτύρονται. Μετά από τέτοιου μεγέθους αντίδραση είναι προφανές ότι δεν μπορεί να σώσει την κυβέρνηση καμία Ομάδα Αλήθειας, αλλά και ουδείς από τις μισθοδοτούμενες περσόνες του Διαδικτύου που ξημεροβραδιάζονται με αναρτήσεις, υποστηρίζοντας γκρόσο μόντο πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στη χώρα τα τελευταία 200 χρόνια.
Κυβέρνηση με τσακισμένα φτερά
Η ζημιά αποτυπώθηκε στις δημοσκοπήσεις όπου ναι μεν η κυβέρνηση εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη θέση, με τσακισμένα φτερά, δε, και με την αυτοδυναμία στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση να μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Οι προσπάθειες του Μαξίμου να αναχαιτίσουν την αρνητική εικόνα αποδείχθηκαν μάταιες. Οι ανασχηματισμοί αποδείχθηκαν εξαιρετικά λίγοι, ενώ ακόμα και τα μέτρα της ΔΕΘ έπαιξαν για λίγες μέρες, για να ξεχαστούν το ίδιο σύντομα.
Και πώς να μη συμβεί αυτό όταν η πλειονότητα της κοινωνίας λαμβάνει καθημερινά μηνύματα κοροϊδίας από το Μαξίμου. Όταν ο πρωθυπουργός για παράδειγμα επισκέπτεται το «Αττικόν», συνοδεία των ΜΑΤ και επεισοδίων, μιλάει για ένα ΕΣΥ που αποτελεί «μαγική εικόνα», τόσο στο μυαλό του όσο και σ΄εκείνο του αρμόδιου υπουργού του.
Και είναι «μαγική εικόνα» γιατί αν έκανε τον κόπο να δει τις δημοσκοπήσεις και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους θα διαπίστωνε ότι οι προσφερόμενες υπηρεσίες δημόσιας υγείας είναι ανάμεσα στα πρώτα θέματα που απασχολούν τους πολίτες. Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος δεν έχει ακριβώς την ίδια εικόνα στο μυαλό του για το ΕΣΥ με εκείνη του πρωθυπουργού.
Φθορά και Διαφθορά
Βαδίζοντας σιγά, σιγά προς τον έβδομο χρόνο διοίκησης με κυβέρνηση Μητσοτάκη διαπιστώνει κανείς πως δεν υπάρχει καμία πρωτοτυπία στην εξέλιξη και την αποτύπωση της φθοράς, με αντίστοιχες κυβερνήσεις στο παρελθόν που μέτρησαν δεύτερη συνεχόμενη θητεία. Αλλάζουν ενδεχομένως τα μεγέθη και τα ποιοτικά δεδομένα, ωστόσο ο πυρήνας της φθοράς μένει ίδιος.
Και το ζήτημα εδώ δεν είναι μόνο η φθορά, αλλά και μια άλλη ομόηχη λέξη που αποτελεί ένα ακόμα καρφί σε αυτή την κυβέρνηση: η διαφθορά. Όταν φτάνουμε στο σημείο όπου στις δημοσκοπήσεις 7 στους 10 πολίτεςθεωρούν τη «διαφθορά» έννοια ταυτόσημη με την κυβέρνηση, τότε το πουλάκι έχει πετάξει πλέον για τα καλά και όλα αποτελούν ζήτημα χρόνου. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Η πιο πάνω διαπίστωση δεν αποτελεί προσωπική άποψη, αλλά είναι μια αδιαμφισβήτητη καταγραφή δεδομένων του παρελθόντος με άλλες κυβερνήσεις, συντηρητικές ή κεντρώες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο. Το μοναδικό στοιχείο που «σώζει» την κυβέρνηση μέχρι στιγμής είναι η ανυπαρξία ενός ισχυρού πόλου στην αντίπερα όχθη που θα μπορούσε να κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι μπορεί να τον ακολουθήσει και ν’ αλλάξει τα δεδομένα.
Τάσεις και πραγματικότητα
Εξάλλου το αίτημα πολιτικής αλλαγής δεν είναι κάτι καινούργιο. Καταγράφεται εδώ κι ένα τρίμηνο σταθερά στις δημοσκοπήσεις. Βέβαια, εδώ υπάρχει το κυβερνητικό επιχείρημα ότι κυβερνήσεις βγάζουν οι κάλπες των εκλογών και όχι οι έρευνες και σ’ αυτό έχουν δίκιο. Από την άλλη όμως, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει και κυρίως να αγνοήσει τις τάσεις και τα ρεύματα της κοινωνίας όπως καταγράφονται στις έρευνες.
Άλλωστε, οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν περιμένουν τις δημοσκοπήσεις για να δουν ότι τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς για την κυβέρνηση. Μια βόλτα στις περιφέρειές τους και κυρίως τις αγροτικές μπορεί να βεβαιώσει του λόγου το αληθές. Εκεί που οι αγρότες διαμαρτύρονται και απαιτούν απαντήσεις και κυρίως λύσεις για τις τραγικές ολιγωρίες από πλευράς κυβέρνησης στο θέμα των επιδοτήσεων και των αποζημιώσεών τους.
Η κλωστή που ενώνει
Υπάρχει λοιπόν μια κλωστή που ενώνει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, αυτό που έσπευσε να εργαλειοποιήσει η κυβέρνηση ώστε να μη βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με κάποιον απελπισμένο πατέραπου φτάνει στο έσχατο σημείο διαμαρτυρίας -βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή προκειμένου να εισακουστεί – με τα όσα απίστευτα και σοκαριστικά ακούγονται την ίδια ώρα εντός Βουλής για τις μέρες του γαλάζιου πλιάτσικου στις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις των αγροτών.
Αυτή η κλωστή δεν είναι άλλη από τη «διαφθορά» που αρχίζει να γίνεται ξανά επίκαιρη στο δημόσιο λόγο. Και για να είμαστε ειλικρινείς η κυβέρνηση δεν έχει κάνει και τίποτε ουσιαστικό μέχρι σήμερα ώστε να αντιστρέψει η τουλάχιστον ν΄αντικρούσει αυτή την εικόνα. Το μόνιμο επιχείρημά της στα δύσκολα είναι αυτό της επίκλησης στη Δικαιοσύνη που έχει καταντήσει πλέον γραφικό. Την ίδια ώρα. το γεγονός ότι οι Έλληνες στην πλειονότητά τους δείχνουν τόση εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελίακαι πολύ λιγότερο στην ελληνική δικαιοσύνη είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί και δικαιώνει τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ο οποίος χθες από την Παλαιά Βουλή αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών, την εμπέδωση του κράτους δικαίου, την ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Τομείς στους οποίους η χώρα ολισθαίνει όλο και περισσότερο απ’ την εποχή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η κυβέρνηση της ΝΔ. Κατά συνέπεια η διαφθορά δεν είναι η αιτία, είναι απλώς το αποτέλεσμα. Μοιραία, η κυβέρνηση θερίζει ό,τι έσπειρε.
