Ο προπονητής των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, Στιβ Κερ, απηύθυνε ακόμη για μία ακόμη έντονη έκκληση για αυστηρότερους περιορισμούς στην οπλοκατοχή, στον απόηχο των πυροβολισμών που σημειώθηκαν το Σάββατο στο Πανεπιστήμιο Brown
Στη συνέντευξη Τύπου ο έμπειρος τεχνικός χωρίς να δεχθεί κάποια ερώτηση από τους δημοσιογράφους που είχαν εστιάσει στην ήττα της ομάδας του με 136-131, έκρινε ότι έπρεπε να παίρνει θέση για το τραγικό περιστατικό στο Πανεπιστήμιο Brown όπου μετά από ένοπλη επίθεση έχασαν τη ζωή τους δύο φοιτητές ενώ τραυματίστηκαν άλλοι εννέα.
«Θέλω να πω κάτι», ξεκίνησε να λέει ο προπονητής των Γουόριορς με το ύφος του να αποκαλύπτει και τα συναισθήματα του: «Καθόμουν εδώ πριν από επτά χρόνια, μετά τους πυροβολισμούς στο Πάρκλαντ. Ήμασταν στο Πόρτλαντ εκείνη την ημέρα και θυμάμαι να ανοίγω την τηλεόραση και να βλέπω τις ειδήσεις. Με όσα συνέβησαν χθες το βράδυ στο Brown, είναι άλλη μία υπενθύμιση ότι αυτοί οι πυροβολισμοί συνεχίζουν να συμβαίνουν και ότι υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό. Η απώλεια που νιώθουν όλοι όσοι επηρεάστηκαν το Σάββατο το βράδυ είναι ακριβώς η ίδια απώλεια που ένιωσαν οι οικογένειες στο Πάρκλαντ και σε κάθε άλλο μαζικό περιστατικό με πυροβολισμούς. Κανείς δεν με ρώτησε γι’ αυτό σήμερα. Δεν περίμενα να με ρωτήσει κανείς. Αμφιβάλλω αν θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στο γήπεδο, γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση να μη θέλουμε να ασχολούμαστε με αυτά τα πράγματα. Είναι ανθρώπινο να σκέφτεσαι: ‘Αυτό είναι φρικτό, ας μην το σκεφτούμε καν’. Όμως πρέπει να το σκεφτούμε».
Ο Κερ έχει ζητήσει επανειλημμένως αλλαγές στη νομοθεσία για την οπλοκατοχή και φρόντισε να υπενθυμίσει ότι υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξει κάτι, ώστε να μη συνεχίζονται τέτοιες τραγωδίες.
«Η συντριπτική πλειονότητα των κατόχων όπλων σε αυτή τη χώρα είναι υπεύθυνοι, νομοταγείς πολίτες», συνέχισε. «Έχουν κάθε δικαίωμα να κατέχουν όπλο. Αλλά εναπόκειται σε εμάς να αποφασίσουμε αν πραγματικά θέλουμε να αναλάβουμε δράση ως χώρα, ως πολίτες. Ξέρουμε, ξέρουμε ότι υπάρχουν μέτρα κοινής λογικής που μπορούμε να λάβουμε και που θα σώσουν ζωές. Και θέλω απλώς ο κόσμος εκεί έξω — δεν έχει σημασία αν είσαι Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός, κάτοχος όπλου ή όχι — να σκέφτεται: ‘Κι αν ήταν το παιδί μου; Κι αν ήταν ο αδελφός ή η αδελφή μου’; Θα ήσουν διατεθειμένος να σταθείς απέναντι σ’ αυτούς που σε εκπροσωπούν και να πεις: ‘Ξέρετε κάτι; Φτάνει πια. Δεν πρόκειται να σας ψηφίσω αν δε στηρίξετε την πρόληψη της ένοπλης βίας μέσω νόμων κοινής λογικής, τους οποίους συμφωνεί η συντριπτική πλειονότητα των Αμερικανών’».
Χτύπησε μάλιστα μερικές φορές το τραπέζι μπροστά του για να τονίσει το μήνυμά του. Είναι το ίδιο μήνυμα που θα συνεχίσει να επαναλαμβάνει κάθε φορά που θα σημειώνεται μια νέα εθνική τραγωδία.
«Ή θα συνεχίσουμε να αφήνουμε το λόμπι των όπλων να μας ισοπεδώνει και να μην κάνουμε τίποτα για να προστατεύσουμε ο ένας τον άλλον, να προστατεύσουμε τα παιδιά μας, να προστατεύσουμε το μέλλον μας, ή θα πάρουμε μια απόφαση. Γι’ αυτό, μη γυρίζετε απλώς το βλέμμα αλλού, παρότι είναι ανθρώπινο και το καταλαβαίνω. Σκεφτείτε το. Σκεφτείτε αν θέλετε να γίνει κάτι. Θέλετε το παιδί σας να πηγαίνει στο σχολείο φοβισμένο κάθε μέρα; Ή θέλετε πραγματικά να αναλάβετε δράση;
Γιατί αυτό σημαίνει δημοκρατία. Να απαιτούμε από τους εκπροσώπους μας να μας προστατεύουν. Και αυτή η επιλογή υπάρχει. Μπορούμε είτε να συνεχίσουμε όπως τώρα και να αφήνουμε αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν, είτε να θέσουμε απαιτήσεις. Οπότε, καθώς το σκέφτεστε σήμερα, σκεφτείτε: τι θα γινόταν αν επρόκειτο για ένα μέλος της δικής σας οικογένειας; Ευχαριστώ».
