Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών, πλήρης ημερών και επιτευγμάτων, ο εξαιρετικός ιατρός και ευαίσθητος άνθρωπος Ευάγγελος Χατζηγιαννάκης. Όπως συγκινητικά αναφέρει ο ανιψιός του Νίκος Γερονικόλας, “με τα χέρια του χάριζε ζωή”, αφήνοντας πίσω μια κληρονομιά ανεκτίμητης αξίας στην ιατρική και την ανθρωπιά.
Ο διακεκριμένος καθηγητής Ευάγγελος Ι. Χατζηγιαννάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Καστελλόριζο τη δεκαετία του 1930. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οικογένειά του, μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Παλαιστίνη σε καταυλισμό προσφύγων. Στο ταξίδι επιστροφής μετά τον πόλεμο, το πλοίο Empire Patrol, που μετέφερε τους Καστελλοριζιούς, βυθίστηκε, προκαλώντας ανείπωτη τραγωδία και απώλειες.
Καθώς επέστρεψαν στο ερειπωμένο νησί – βομβαρδισμένο, καμένο και λεηλατημένο – ο πατέρας του, Ιωάννης Β. Χατζηγιαννάκης, επίσης διακεκριμένος γιατρός και βραβευμένος για την ηρωική του δράση, αποφάσισε να μετακομίσει την οικογένεια στη Ρόδο.
Ο Ευάγγελος, μαζί με τα αδέλφια του Βασίλη και Μιχάλη, ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο και εισήχθησαν όλοι στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η καριέρα του Ευάγγελου Χατζηγιαννάκη υπήρξε σύμβολο ανθεκτικότητας, αφοσίωσης, πίστης και ασταμάτητης προσπάθειας.
Από τα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς και της πολεμικής καταστροφής στο Καστελλόριζο, φτάνοντας στην Ιατρική Αθήνας και αργότερα στο Πανεπιστήμιο του Cambridge με υποτροφία, ο Χατζηγιαννάκης αφιερώθηκε πάντα στην υπηρεσία του ανθρώπου. Υπήρξε πρωτοπόρος στις μεταμοσχεύσεις, σώζοντας χιλιάδες ζωές που θεωρούνταν χαμένες. Μαζί με τη σύζυγό του Αικατερίνη Κονιαβίτου, εργάστηκαν δεκαετίες ολόκληρες για να εδραιώσουν τις μεταμοσχεύσεις ιατρικά, διοικητικά και νομικά, μεταδίδοντας αυτή την κληρονομιά σε μαθητές και συναδέλφους για πάνω από 60 χρόνια.
Η συμβολή του μετριέται στα χαμόγελα όσων νίκησαν τον θάνατο, στις οικογένειες που γλίτωσαν τον πόνο της απώλειας, στα παιδιά που ήρθαν στη ζωή χάρη σ’ αυτόν, και στις παγκόσμιες ιατρικές προόδους που κατέγραψε ως μεγάλος επιστήμονας και ανθρωπιστής. Από το ταπεινό Καστελλόριζο στις σύγχρονες χειρουργικές αίθουσες της Αθήνας, κουβαλούσε πάντα το φως και την ψυχή του νησιού του.
Το Συγκινητικό Μήνυμα του Ανιψιού Νίκου Γερονικόλα
“Με τα χέρια του χάρισε ζωή. Με το βλέμμα του ενέπνευσε ελπίδα. Με την αδάμαστη αφοσίωσή του ανέβασε την ιατρική σε επίπεδο βαθιάς ανθρωπιάς. Ήταν από τους πρώτους που οραματίστηκαν τις μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα όχι ως μακρινό όνειρο, αλλά ως ιερό καθήκον.
Οργάνωσε δομές, εκπαίδευσε γενιές, πρωτοστάτησε σε καινοτομίες. Ίδρυσε αληθινή σχολή, και κάθε ιατρός που πέρασε από τα χειρουργεία του φέρει ένα κομμάτι της ψυχής του. Για το Καστελλόριζο ήταν πηγή υπερηφάνειας. Για την ιατρική, θεμελιωτής. Για όσους τον γνώρισαν, ένας άνθρωπος ειλικρινής, щедрый, ουσιαστικός.
Έφυγε ήρεμα, όπως έζησε: με αξιοπρέπεια, πίστη και απεριόριστη αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η κληρονομιά του θα ζει αιώνια στα νοσοκομεία, στους μαθητές του, στις σωθείσες ζωές και στη μνήμη ενός νησιού που φωτίζει μεγάλες ψυχές.
Για εμάς, την οικογένειά του, δεν ήταν απλώς εμβληματική φιγούρα της ιατρικής. Ήταν ο θείος μας, που με τη σιωπηρή του σοφία έδειχνε κατανόηση, με ένα βλέμμα χάριζε τρυφερότητα, και με την απλότητά του μας θύμιζε ότι η πραγματική αξία δεν φωνάζει.
Θα τον τιμούμε πάντα με αγάπη, ευγνωμοσύνη και περηφάνια για τις θυσίες του υπέρ των άλλων και τα μαθήματα που μας έδωσε χωρίς λόγια. Αντίο, αγαπημένε θείε. Το φως του Καστελλόριζου θα σε φωτίζει αιώνια.
Ο ανιψιός σου, Νίκος Ι. Γερονικόλας”
