Στον απόηχο των επεισοδιακών λήξεων σχεδόν – αν όχι – σε όλα τα συλλαλητήρια των τελευταίων ημερών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για την τραγωδία στα Τέμπη και το πάνδημο αίτημα για δικαιοσύνη, αίσθηση προκαλεί η μαρτυρία διαδηλωτή – πολυτραυματία στο πολύνεκρο δυστύχημα, ο οποίος προσήχθη μετά την κινητοποίηση της Τετάρτης, στη συμπρωτεύουσα, όταν τον σταμάτησαν για τυπικό έλεγχο, αλλά στη συνέχεια, αποφάσισαν να τον επιβιβάσουν στην κλούβα και να τον μεταφέρουν στο Αστυνομικό Μέγαρο.

Όπως μοιράζεται σε βίντεο – ανάρτηση στα social media, ο Αντώνης Aντωνίου, ο οποίος το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 βρισκόταν στο 4ο βαγόνι της αμαξοστοιχίας και βγήκε αναίσθητος από αυτήν με σπασμένη σε τέσσερα σημεία τη γνάθο του, όταν τον πήγαν στο αστυνομικό τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων και προσπάθησε να τους εξηγήσει γιατί πανικοβλήθηκε με τα δακρυγόνα, καθώς και ότι βρισκόταν σε κείνο το Intercity, εισέπραξε… ένα χαμόγελο. «Μάλλον είχε πλάκα» τονίζει ο ίδιος.

Ο νέος που έμεινε ένα μήνα στο νοσοκομείο, υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις και επί έξι μήνες τρεφόταν με καλαμάκι, σημειώνει με απογοήτευση: «Ήταν μια τραγική ειρωνεία και η τελευταία ελπίδα που είχα για να δω λίγη ανθρωπιά. Για να μην τα πολυλογώ, ραντεβού στους δρόμους ξανά, τα ρούχα μου ποτίσανε δικτατορία».

Η μαρτυρία του Αντώνη Αντωνίου

«Στη ΧΑΝΘ στο ύψος της Τσιμισκή μας σταματάνε για τυπικό έλεγχο. Εμένα και άλλα 20-21 άτομα, γυναικόπαιδα. Ο τυπικός έλεγχος έγινε όρεξη για προσαγωγή. Μας πήρε 5 λεπτά μέσα στα δακρυγόνα να περιμένουμε, όσο οι αστυνομικοί φορούσαν τα κράνη τους, ήρθε η κλούβα και μας πήγε στο αστυνομικό μέγαρο. Αποφάσισα να δοκιμάσω τα όρια της υπομονής μου και να τους εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα, για ποιο λόγο έχω αναπνευστικά προβλήματα και για ποιο λόγο πανικοβλήθηκα όταν έφαγα τα δακρυγόνα…

Η πρώτη αναφορά στα Τέμπη δεν είχε καν αντίδραση, η δεύτερη αναφορά -πάνω στην εξακρίβωση στοιχείων- στην οποία ζήτησα τον αστυνομικό αν ήθελε και τη θέση μου στο τρένο εκείνο το βράδυ, πήρα ένα πολύ ωραίο χαμόγελο. Μάλλον… είχε πλάκα αυτό που είπα.

Ο φόβος είναι επιλογή. Και ο φόβος είναι μια λέξη που δεν βρίσκεται στο δικό μας λεξικό. Οπότε για να μην πολυλογώ. Ραντεβού στους δρόμους ξανά. Και πάω να κάνω ένα μπανάκι γιατί τα ρούχα μου γεμίσανε δικτατορία».

Η ανάρτηση της μητέρας του πολυτραυματία

Τη δική της εμπειρία για το πώς έζησε την περιπέτεια του ταλαιπωρημένου παιδίου της, από την πλευρά του γονιού που ανησυχεί γι’ αυτό, κατέγραψε σε δική της ανάρτηση η μητέρα του Αντώνη Αντωνίου, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης.

«Είχα αποφασίσει ότι δεν θα ξανακάνω καμία ανάρτηση με προσωπικές σκέψεις που αφορούν τα ΤΕΜΠΗ γιατί η δική μου πλευρά της ιστορίας ήταν μέσα στο 4ο βαγόνι, εκεί που βρισκόταν ο γιος μου εκείνο το βράδυ…

Και από κει βγήκε χωρίς τις αισθήσεις του, χάρη στη φίλη του την Υρώ Παπαδημητρίου που τον έβγαλε πάνω στο δρόμο και περίμενε κάποιο ασθενοφόρο να τον παραλαβει.

Αφού ο Αντώνης έφυγε για το πανεπιστημιακο νοσοκομείο Λάρισας, η Υρω μας πήρε τηλέφωνο για να μας καθησυχάσει…

Υρώ, πού να ήξερες ότι 2 χρόνια μετά από όλο αυτό που ζήσατε, που βγήκατε ζωντανοί, με όλα αυτά που είδατε και που θα κουβαλάτε για μια ζωή, τον Αντώνη απόψε τον βάλανε μαζί με άλλα παιδιά μέσα στη κλούβα για να του κάνουν εξακρίβωση στοιχείων στο τμήμα. Αφού προηγουμένως έφαγαν και μερικά δακρυγόνα, έτσι για να βοηθηθούν τα αναπνευστικά τους προβλήματα…

Η ερώτηση μου ήταν η εξής απλή…

Αντώνη, είπες σε αυτούς που σε πήγανε στο τμήμα ποια ήταν η σχέση σου με το τρένο; -Ναι ρε μάνα… Το είπα, οι άνθρωποι έκαναν τη δουλειά τους.

Είπες ότι ήσουνα πολυτραυματίας με ένα μήνα νοσηλείας; -Ναι ρε μάνα…. Δεν τρέχει κάτι.

Είπες ότι ρούφαγες τα γιουβαρλάκια για 6 μήνες με το καλαμάκι, γιατί η γνάθος σου είχε σπάσει σε τρία κομμάτια; -Ναι ρε μάνα… Οι άνθρωποι είχαν δουλειά, στη βουλή γινότανε της κολάσεως…

Είπες ότι το δεξί σου χέρι ήταν στο γύψο 50 μέρες; -Ναι ρε μάνα οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους…

Είπες ότι το στέρνο σου είχε μπει μέσα, γιατί, όπως λες και συ, έπαιξες ξύλο με το τρένο και τις αποσκευές που πέσανε πάνω σου; -Ναι ρε μάνα, εκείνη την ώρα μίλαγε στη βουλή ο Μητσοτάκης και έλεγε ότι θα ανεβάσει τη χώρα πιο ψηλά… Είχαν δουλειά οι άνθρωποι.

Είπες ότι επειδή είχες σπασμένα πλευρά, δεν μπορούσες να σηκωθείς, χωρίς κάποιος να σε βοηθάει; -Ναι ρε μάνα… Άσε έπρεπε να καθαρίσουν οι πλατείες από τον κόσμο, είχαν δουλειά οι άνθρωποι…

Είπες ότι έχασες 25 κιλά και κάθε εβδομάδα ήσουνα στη Λάρισα για επανεξέταση; -Ναι ρε μάνα, είχαν να κάνουν ταυτοποίηση στοιχείων σε πολύ κόσμο, απέναντι είναι τα φιλαράκια μου, που ήταν μαζί μου στη πορεία… Είμαστε και κίνδυνος για τη δημοκρατία… Είχαν δουλειά οι άνθρωποι…

Τους είπες ότι το τελευταίο χειρουργείο στη γνάθο το έκανες πριν 7 μήνες; -Ναι ρε μάνα… Άσε δεν βλέπεις τι γίνεται στο Σύνταγμα; Είχαν δουλειά οι άνθρωποι…

Τους είπες ότι κάθε φορά που δεν σηκώνεις το τηλέφωνο σου, όταν σε παίρνουν οι δικοί σου, το μυαλό τους πηγαίνει στο κακό; -Ναι ρε μάνα… Εκείνη τη στιγμή μίλαγε ο Βοριδης στη βουλή και έλεγε ότι έξω βρίσκεται ο όχλος… Είχαν δουλειά οι άνθρωποι…

Τους ρώτησες αν έχουν παιδιά και τι θα έκαναν αν ήταν στη θέση αυτών που τα έχασαν; -Ναι ρε μάνα, στο είπα, είχαν δουλειά οι άνθρωποι στο τέλος γέλαγαν με μένα που τους είπα ότι είμαι επιζών… Είχαν δουλειά οι άνθρωποι….

Γέμισαν οι πλατείες και οι δρόμοι από ανθρώπους που βγήκαν να διαδηλώσουν ειρηνικά και να τιμήσουν τη μνήμη των 57 ψυχών. Η δουλειά τους είναι να μη βγαίνουμε στο δρόμο… Και όπως λέει και ο Άδωνις, ο όχλος βγαίνει στο δρόμο για να ρίξει τη κυβέρνηση…

Ακούστε τώρα ρε μάγκες….

Κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας.

Σεβαστείτε τη μνήμη όλων και μην πατάτε πάνω στα ονόματα τους.

Αν έχετε παιδιά και τσίπα, γίνετε έστω λίγο άνθρωποι και αφήστε τον λαό να βγαίνει ειρηνικά στον δρόμο γιατί αν ο λαός γίνει όχλος… τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα…

Μην κουνάτε άλλο τα δάχτυλα σας, εσείς εκεί στη βουλή, όταν μιλάτε… Αξιοποιήστε τα με άλλους τρόπους και να είστε σίγουροι ότι και οι 300 είστε για τα μπάζα… Δεν κάνετε για πουθενά και όπως πάτε δε θα μπορείτε να κυκλοφορησετε, γιατί μόνο για φτύσιμο είστε…»