Ο Άγγελος Ποστέκογλου αποχαιρέτισε με μια συναισθηματική φορτισμένη ανακοίνωση την Τότεναμ, αποφεύγοντας την οποιαδήποτε αιχμή για τη διοίκηση που αποφάσισε την απόλυση του
Κύριος ήρθε (ως πρωταθλητής Σκωτίας με την Σέλτικ) και κύριος φεύγει (ως νικητής του Europa League).
Ο Άγγελος Ποστέκολγου εδώ και λίγες ώρες αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο της Τότεναμ και ήδη στον Λονδίνο γίνεται ο κακός χαμός με τους οπαδούς των Σπερς να επιτίθενται στον Ντάνιελ Λίβι (πρόεδρος του συλλόγου) για την εκτός λογικής απόφαση του.
Ναι μεν οι Λονδρέζοι έκαναν την χειρότερη πορεία της σύγχρονης ιστορίας τους (τερμάτισαν 17οι), έχοντας όμως μια απίστευτη επιδημία τραυματισμών, ωστόσο έδωσαν τέλος στην ξηρασία τίτλων που επικρατούσε τα τελευταία 17 χρόνια κατακτώντας το Europa League στον τελικό του Μπιλμπάο.
Παρά το σοκ της απόλυσης του ο Άγγελος Ποστέκογλου για μία ακόμη φορά κέρδισε τις εντυπώσεις καθώς στην επίσημη ανακοίνωση του το μόνο που έκανε ήταν να ευχαριστήσει τους πάντες και να καταγράψει την αγάπη του για την Τότεναμ και τους παίκτες του.
Αναλυτικά η δήλωση του:
Όταν θα κοιτώ πίσω στα χρόνια μου ως προπονητής της Τότεναμ, το κυρίαρχο συναίσθημα που θα με πλημμυρίζει είναι η περηφάνια.
Το να μου δοθεί η τιμή να ηγηθώ ενός από τους πιο ιστορικούς συλλόγους της Αγγλίας και να προσπαθήσω να του ξαναδώσω τη χαμένη του δόξα είναι κάτι που θα κουβαλώ μέσα μου για πάντα.
Το να ζήσω αυτή την εμπειρία πλάι σε όσους αγαπούν βαθιά και αληθινά αυτόν τον σύλλογο, να βλέπω τι σημαίνει για εκείνους και πώς τους αγγίζει, είναι κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω.
Εκείνο το βράδυ στο Μπιλμπάο ήταν το αποκορύφωμα δύο ετών γεμάτων αφοσίωση, θυσίες, πίστη σε ένα όνειρο που πολλοί δεν πίστεψαν ότι μπορούσε να γίνει πραγματικότητα.
Αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες. Υπήρξαν στιγμές που ο ‘θόρυβος’ γύρω μας ήταν εκκωφαντικός. Μα ποτέ δεν σταματήσαμε να πιστεύουμε, ποτέ δεν παραιτηθήκαμε.
Και τώρα, κοιτάζοντας μπροστά, ξέρω πως βάλαμε γερά θεμέλια. Δεν χρειάζεται αυτός ο σύλλογος να περιμένει άλλα δεκαεπτά χρόνια για την επόμενη του στιγμή. Ο δρόμος είναι πλέον στρωμένος.
Έχω απεριόριστη πίστη σε αυτή την ομάδα παικτών. Είναι νέοι, πεισματάρηδες, γεμάτοι ταλέντο και καρδιά. Έχουν ακόμα πολλά να δώσουν, και το ξέρουν.
Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω τον κόσμο της Τότεναμ – τους φιλάθλους μας. Ξέρω ότι περάσαμε δύσκολες περιόδους, αλλά ποτέ δεν ένιωσα μόνος. Πάντα αισθανόμουν την αγάπη σας, τη στήριξή σας, την ελπίδα σας. Κι αυτό μου έδινε όλη τη δύναμη που χρειαζόμουν για να συνεχίσω.
Ευχαριστώ και τους αφανείς ήρωες – το προσωπικό του συλλόγου, που κάθε μέρα στεκόταν δίπλα μου, με λόγια ενθάρρυνσης, με πράξεις στήριξης.
Και πάνω απ’ όλα, ευχαριστώ εκείνους που ήταν στο πλάι μου κάθε μέρα τα τελευταία δύο χρόνια: αυτή τη μοναδική ομάδα παικτών που έγιναν θρύλοι για την Τότεναμ και το τεχνικό επιτελείο – ανθρώπους που πίστεψαν όσο και εγώ, που δεν αμφέβαλαν ποτέ ότι μπορούσαμε να γράψουμε ιστορία.
Θα είμαστε για πάντα ενωμένοι. Audere est Facere (To dare is to do– Το να τολμάς, είναι να πράττεις».
