Παρά τις φαινομενικά λαμπρές δράσεις του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, ένα κρίσιμο ερώτημα παραμένει: Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν πραγματικά αυτές οι πρωτοβουλίες; Το επιμελητήριο, αν και ιδρύθηκε για να προάγει την τοπική οικονομική ανάπτυξη και την υποστήριξη των μελών του, φαίνεται ότι οι κινήσεις του δεν είναι πάντα συμβατές με τις ανάγκες της τοπικής κοινότητας αλλά ίσως ευνοούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Παραδείγματος χάριν, η ενασχόληση με την προσέλκυση μεγάλων αεροπορικών εταιρειών και η προώθηση του τουρισμού μέσω μεγάλων επενδυτικών πρωτοβουλιών έχει συχνά ως αποτέλεσμα την παράκαμψη των μικρών επιχειρήσεων και των τοπικών φορέων, οι οποίες θα μπορούσαν να επωφεληθούν από πιο ισορροπημένες προτάσεις ανάπτυξης. Η απουσία διαφάνειας στην επιλογή και προώθηση των προγραμμάτων, καθώς και η περιορισμένη συμμετοχή μικρότερων μελών στη διαμόρφωση των στρατηγικών του επιμελητηρίου, ενισχύουν την εντύπωση ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου προτιμά την προσέλκυση εξωτερικών επενδύσεων σε βάρος της ανάδειξης και στήριξης των τοπικών δυνατοτήτων.
Μάλιστα, το γεγονός ότι το επιμελητήριο έχει υιοθετήσει διάφορα προγράμματα για τα μέλη του, ενώ μπορεί να φαίνεται ως ευεργετικό, συχνά υπονομεύει το βασικό έργο της στήριξης ευρύτερων και πιο ουσιαστικών αναγκών της τοπικής κοινότητας, αντί να συμβάλλει στην επίλυση των βασικών οικονομικών και παραγωγικών προβλημάτων.
Συνοψίζοντας, το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου, υπό την τρέχουσα διοίκηση, φέρεται να παρουσιάζει ελλείμματα στη διαφάνεια, τη συμμετοχή και την αμεροληψία των επιλογών του. Πρόκειται για μια πρακτική που ενδεχομένως ευνοεί τα συμφέροντα ορισμένων μελών σε βάρος του ευρύτερου καλού της τοπικής κοινωνίας, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα του ρόλου του ως φορέα προάσπισης της τοπικής ανάπτυξης.
