Κάθε χρόνο, οι δηλώσεις πόθεν έσχες των πολιτικών – βουλευτών, υπουργών, δημάρχων, αντιδημάρχων και ακόμη και του ίδιου του πρωθυπουργού – προκαλούν περισσότερο θυμηδία παρά εμπιστοσύνη. Στα χαρτιά, οι περισσότεροι εμφανίζονται σχεδόν «φτωχοί», με λίγες χιλιάδες ευρώ σε καταθέσεις, μικρά εισοδήματα και περιορισμένη περιουσία. Κι όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι οι εκλογικές εκστρατείες τους κοστίζουν εκατομμύρια: διαφημίσεις, τηλεοπτικά σποτ, αφίσες, περιοδείες, επιτελεία συμβούλων.
Ποιος λοιπόν πιστεύει ότι αυτά τα ποσά βγαίνουν από τις «πενιχρές» αποταμιεύσεις τους; Μέχρι και στο πόθεν έσχες φαίνεται πως ψεύδονται. Και το ερώτημα είναι απλό: πώς να εμπιστευτείς έναν πολιτικό που δεν είναι ειλικρινής ούτε στα πιο βασικά;
Από τη μια βλέπουμε ανθρώπους με επαγγέλματα που αποφέρουν υψηλά εισοδήματα – μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους, επιχειρηματίες – να μπαίνουν στην πολιτική. Υποτίθεται, για να «υπηρετήσουν τον λαό». Αλήθεια, ποιος πολίτης πιστεύει ότι μπαίνουν στην πολιτική για να φτωχύνουν;
Από την άλλη, βλέπεις πολιτικούς που δηλώνουν ότι «δεν έχουν ούτε μία». Και όμως, μέσα σε λίγα χρόνια στην εξουσία αποκτούν σπίτια, αυτοκίνητα, καταθέσεις και εταιρείες. Η απορία όλων είναι μία: πού τα κρύβουν; Και το πιο ανησυχητικό: γιατί κανείς δεν ελέγχει πραγματικά;
Το πόθεν έσχες υποτίθεται ότι υπάρχει για λόγους διαφάνειας. Στην πράξη όμως έχει καταντήσει ένα εργαλείο συγκάλυψης. Και όσο η κοινωνία το αποδέχεται με αδιαφορία, τόσο οι πολιτικοί θα συνεχίζουν να μας «σερβίρουν» δήθεν φτωχές καταστάσεις, ενώ οι εκστρατείες τους λάμπουν από χορηγίες και μαύρο χρήμα.
Η αλήθεια είναι σκληρή: κανείς δεν κατεβαίνει στις εκλογές για να «σώσει» τον λαό. Κατεβαίνουν για να σώσουν τον εαυτό τους, τα συμφέροντά τους και το πολιτικό τους μέλλον.
